GEORGE THOROGOOD (US) support SCOT MCKEON (UK)
website

Zondag laatsleden was hij nog op de afspraak in de AB te Brussel, vandaag zou George Thorogood zijn rockparty op Eindhoven loslaten en meer bepaald in de Effenaar. Stipt om 19.30 openen de Effenaar-bodyguards de deuren en kan iedereen gedisciplineerd naar binnen. Veel internationaal volk hier in Eindhoven want buiten uiteraard Nederlands, hoor ik ook veel Engels en Frans praten en uitzonderlijk ook een niet definieerbare samen gang van woorden... en heu ook nog Belgisch Limburgs. Vergeten fotopas aan te vragen, en omdat George toch ook wat als vedette wordt beschouwd  moest ik beroep doen op de immer gewillige Barbara van Bluesrock (NL) om me uit de nood te helpen.

Binnen kwistig uitdelen van flyers voor de ‘gigs’ in The Rambler en 013. La ‘mama’ van  Hookrock dacht ditzelfde te doen voor hun festival dat er aan zit te komen maar werd onmiddellijk onderschept door de security en terecht gewezen, iets wat uiteraard niet op vele plaatsen mag wanneer dit binnen gebeurd maar een beetje promo mag toch, dus bij deze… Hookrock Diepenbeek op 04 juli met o.a. Chilly Willy, Jeff Zima,  The Hexmen, King King en RJ. Mischo en nog enkele andere bands. Je kon zo zien aan de toestroom dat dit vandaag een zo goed als uitverkochte Effenaar zou worden en de marketing van Thorogood draaide meteen op volle toeren en ik die vroege vond dat een Harley T-Shirt van 20€ veel geld was! Die van de George gingen van de hand als zoete broodjes.

Scott McKeon

Als apero hapje stond het Brits bluesrock fenomeen Scott McKeon op de affiche. Deze ‘younster’ die amper 20 is werd al gelauwerd in zijn homeland als ‘Young Guitarist Of The Year’ en dit in 1998 NC.  Nu was mijn eerste ontmoeting met Scott twee jaar geleden op de Nacht van de Blues in Wuustwezel en ik moet eerlijk bekennen dat ik toen niet van mijn sokken werd geblazen. Veel te lange en saaie guitarsolo’s alsof hij toen aan iedereen wilde laten horen wat hij het kon.

En dat hij het kan heeft hij me vandaag bewezen. Krachtige guitarriffs, duidelijke teksten , kort en kordaat. Een typische bluesrock rhythmsectie die iedere artiest van dit genre wat graag in zijn band zou willen hebben. Phil Wilson op ‘Slingerland’ drums en Tom Latham op de bass samen goed voor één brok energie.

Scott en zijn gevolg begonnen stip om 20.20 en brachten helaas maar vijf nummers, of omgerekend een dikke 20 minuten. Stevige bluesrock zonder poespas met nummers als ‘Can’t take no More’ , ‘I Can Tell’ en ‘Just Go’ en het moesten geen Britten zijn indien dit alles niet uit Marshall’s zou galmen.

Allee, m’n excuses aan Scott voor de indruk die hij me 2 jaar geleden had gegeven want dit was sterk en zonder franjes maar met nog bijna geen 20.45u op de klok kon Scott McKeon al aan de kassa passeren en met zo'n korte set is dit natuurlijk kassa kassa en werd dit ultra korte concert toch door de inmiddels volgelopen Effenaar gewaardeerd.

George Thorogood

In allerijl werd het alle hens aan dek om alles in gereedheid te brengen voor Mr. George Thorogood en zagen we nu al dat dit een heuse show zou gaan worden. Klokvast 21.00 gingen de lichten van de zaal terug uit en deze van de special effect attributen -die voor deze tour werden ingehuurd- aan. Uit de boxen galmde ‘Eve Of Distruction’, deze protestsong uit 1965 kennen we natuurlijk allemaal van de versie van Barry McGuire en er begon dus een tamelijk meute dit al lichtjes mee te zingen als opwarming voor wat komen zou. Een intro a là Emerson Lake and Palmer dus en natuurlijk optimaal als waardemeter voor de sfeer.

Na het 2de nummers was iedereen onder ‘Who Do You Love’ al aardig op temperatuur en kon voor niemand de avond nog stuk. George Thorogood kan natuurlijk uit een inmense voorraad 'hits' putten en zijn de optredens gewoonlijk  een ‘best of’ waardoor hij uiteraard geen risico hoeft te nemen om de applausmeter telkens weer in het rood te brengen. Wanneer je na een afwijzende houding van de Bluesfanaten in het begin van je carrière alles zou naar je hand kan zetten hoeft dit geen betoog dat je na meer dan 30 jaar een ster bent en respect hebt afgewongen.

Zijn Destroyers zijn natuurlijk de uitgenomen backing band om goed voor de dag mee te komen. Billy Blough  (Bass) is reeds van 1977 aan zijn zijde. Op de drums krijgen we Jeff Simon en sinds 2003 is de opvolger van  ‘Hurricane’ Cater, Mr. Buddy Leach op de saxophone. Op de Rhythm guitar al komen de meeste solo’s uit zijn ‘Les Paul’ is Jim Suhler al sinds 1999 de vaste waarde.

Na het explosieve ‘Night Time’ kwam ook één van de certidtudes uit zijn setlist en samen met het verhaaltje over Jack Daniels en zijn partner Jimmy Bean vlogen onder de tonen van ‘I Drink Alone’ de vele (lege) plastic bekertjes al danig in het rond.

Toen de Destroyers van de ‘buhne’ verdwenen bleef alleen drummer Jeff zitten en kon George aan de lange intro beginnen van de JL Hooker boogie en na enkel intense stroven en juist getimed kwam de band terug aanzetten om samen met ons ‘One Bourbon, One Scotch and One beer te scanderen.

Het hoeft geen betoog dat dit optreden bijzonder gesmaakt en succesvol was, niet in het minst omdat ieder nummer dat door George Thorogood wordt gebracht duidelijk herkenbaar is en uiterst geschikt om onder invloed van alcohol je uitbundig te laten gaan. Al die tijd dat hij concerten geeft blijven even succesvol en George blijft er ondanks dit helse ritme van optredens en energievretende nummers bijzonder vitaal uitzien.

Wedden dat iedereen zich na het concert afvraagt wanneer de volgende tour zou kunnen zijn of is dit door de Effenaar al op contract gezet?.

Tip: Leen de nadar voor pers volgend jaar maar eens uit aan Moulin Blues want dat kunnen ze ginder perfect gebruiken…

WOENSDAG 27 MEI IN DE EFFENAAR...SOLOMON BURKE